Het is soms allemaal redelijk verwarrend

Hallo,

Ik ben een jongedame van 26 jaar, ik noem mezelf bi omdat het voor mezelf niet uitmaakt op wie ik verliefd word. Toch hou ik dit nog liever allemaal geheim enkel een heel goede vriendin weet dit van mij.
Het is soms allemaal redelijk verwarrend, heel deze situatie. Maar misschien zijn er nog die dit voor hebben.

 

Op zich ben ik nog niet zo heel erg vaak verliefd geworden op een vrouw, maar als ik het word, is het altijd heel intens en heel erg fel. Ook de leeftijd van vrouwen op wie ik val zijn heel erg opmerkzaam. Dit zijn steeds vrouwen van 40+ terwijl ik zelf 26 ben.

 

Momenteel ben ik heel erg verliefd op een vrouw waarmee ik samen werk.
Dit is gedeeltelijk een fijn gevoel, verliefdheid, je loopt op wolkjes. Als zij mij belt, of mij mailt dan maakt mijn hart altijd een klein sprongetje. Maar langs de andere kant is dit het meest gefrustreerde gevoel dat je maar kan hebben. Zij is getrouwd en heeft een dochter. Dus er zal nooit of nooit ook maar iets tussen ons kunnen gebeuren. en dat doet heel erg veel pijn.
Ik zou haar moeten vergeten, maar hoe meer ik dat probeer hoe erger het wordt. Zelf denk ik ook dat ze dat doorheeft dat ik iets voor haar voel. Maar dan is dat maar zo…..

groetjes

11 reacties

  1. Chloe schreef:

    Ik ken het gevoel, verliefd zijn is heerlijk, helemaal als je het voelt voor n vrouw. Iemand proberen te vergeten is onmogelijk….
    Je kunt er van genieten nu, voor zolang het duurt, maar als het ooit wat wordt uiteindelijk is dat wat je zegt waar. Als je weet dat het niks kan worden, gaat het uiteindelijk pijn doen…..
    Succes

  2. macy schreef:

    Ik ben zelf 19 jaar en ik ben zelf ook heel erg verliefd geworden op een meisje en ik was echt echt verliefd. Heel fijn gevoel. Ik heb wat in een dilemma gezeten omdat n vriend van me haar ook leuk vond en we vonden allebei dat we voor haar konden gaan. Ik zei het tegen hem en hij tegen mijn. Uiteindelijk werd het gevoel meer en meer maar wist dat ze het niet was. Terwijl ik toch weet dacht hmm

  3. Bianca schreef:

    Heeel erg herkenbaar. Elk woord van de eerste alinea die je schrijft herken ik (ik ben alleen 25 ipv 26 :P)
    Ook k heb weinig ervaring maar ben volgens mij al wel een aantal keer verliefd geweest/ of in ieder geval zeer aangetrokken gevoeld tot een aantal oudere vrouwen; was echter 35-40jr. Heel dubbel en verwarrend; leuk als het hart een sprongetje maakt, leuk als je contact hebt maar o zo frustrerend dat het onbereikbaar is.

    Wellicht is accepteren dat je de gevoelens hebt het beste…. er tegen vechten kan juist averechts werken!

  4. sonrisa23 schreef:

    Hallo, ik herken het helemaal…. Al ben ik 33j en verliefd geworden op iemand van 40j. Ik volgde eerst lessen (hondenschool) bij haar en werkte daarna met haar heel vaak samen, dagelijks zelfs. Voor we samen werkten, was ik er verliefd op geworden, kreeg kriebels als ik mailtjes ontving, we konden soms tot laat (2u ’s nachts) mailen naar elkaar, lachen en praten. Het werd me op een gegeven moment zo moeilijk want ik raakte verward, de eerste keer dat ik dit zo ervaren heb, stapelgek van een vrouw. M’n vriend steunde me er gelukkig in, hij was de eerste die het wist en hij raadde me ook aan met haar te praten en het te vertellen. Het is altijd een win-win situatie. Zegt ze dat ze ’t zelfde voelt, ben je in de wolken. En zegt ze dat ze niets voelt, dan weet je waar je staat. Maar hoe dan ook, je kan altijd verder. 3 maanden later vertelde ik het haar, ze had me ook graag maar is getrouwd en een kindje. De eerste 2 maanden was het ook vaak ontkennen, nee er komt niets, ik wil niets maar anderzijds trok ze me erg aan, deden we meer en meer samen, vond ze ’t fijn bij me te zijn en van het één kwam het ander. Zo hadden we beiden onze eerste ervaringen met een vrouw, ik leefde op een wolk maar echter na enkele maanden kwamen er problemen, het werd moeilijker, tijdelijke breuk en nu zijn we terug naar ‘vrienden’…. Ik moet nu verder zonder haar, al is het bij haar ook nog lang niet allemaal duidelijk want ze weet ook niet goed wat ze wil. Ik kan je de raad geven van open en eerlijk met elkaar te praten, zeggen wat je denkt en voelt. Ookal doet het achteraf mss pijn, je weet waar je aan toe bent 😉

    • Krans schreef:

      Ik vind het ook vervelend te merken dat je opgewonden wordt van plaatjes waarbij vrouwen elkaar zoenen of aanraken. Moet je dan informatie inwinnen bij een lesbische bekende? Of val je onder de groep je moet het voelen maar er niks mee doen? En wat mag je dan doen van jezelf en je omgeving. Moet de omgeving zich aanpassen aan jou? Moet je het voor je houden?

  5. Krans schreef:

    Ik vind het heel lastig. Ik getrouwd met een man. Nooit smoorverliefd. Dus vooral veiligheid, geen chemie, en veel op 1 lijn. Ik ben wel vaak verliefd geworden op veilige mannen. Stabiel goed uitziend en onbereikbaar.
    Maar heel vaak of altijd zoek ik 1 vrouw uit, die ik zo in grote mate bewonder, tegen op kijk, over nadenk.. dat is steeds 1 vrouw, of in een stage, of buitenland stage, of op werk, buurt, ik kijk haar dan steeds na, denk na over wie ze is. Bij 1 vrouw heb ik ook echt vlinders gevoeld, maar bij de andere hield ik dat w.s tegen. Verder houd ik ook van de intimiteit, de veiligheid van een vrouw en kan ik ook opgewonden worden van de zachtheid.. ben ik nou > wat ben ik nu. Welke taak heb je dan om te doen? Ik vind het doodeng om zoiets bij een vrouw uit te zoeken.

  6. LaLuzDelSol schreef:

    Ben zelf gelukkig met mijn vriend, maar soms kan ik doodnerveus of zelfs lichtelijk geagiteerd raken van een mooie vrouw. Zelfs meer dan van een knappe vent de laatste tijd…. Veel komt dat niet voor en ik praat daar ook met niemand over. Ik was sowieso een laatbloeier en mijn vriend is mijn eerste liefde. Het ging daarna uit en toen had ik kort wat met een andere man, wat ook heftig was qua gevoelens. Later ben ik weer samen gekomen met mijn vriend. Soms vraag ik mij af of het komt omdat ik gewoon weinig op dit gebied heb meegemaakt? Dat het een stuk nieuwschierigheid is? Ik zal er iig niets mee doen, daar ik niet een heel dringende noodzaak voel en teveel op t spel zet. Ben ook nog nooit verliefd op een vrouw geweest. Maar toch kriebelt die nieuwschierigheid soms wel….

  7. Veritas1 schreef:

    Het zou makkelijker zijn als we het onszelf toe konden staan om openlijk met vrouwen te flirten (in mijn geval net zo onschuldig als ik weleens met andere mannen flirt, want ik heb ook een vriend). Maar telkens bekruipt me de twijfel of andere vrouwen het raar zouden vinden als ik dat zou doen en bij wat voor reactie ik zeker weet dat ze terug flirten. Als iedereen nou openlijk bi was, dan zou ik t flirten met vrouwen niet missen en me er misschien beter bij neer kunnen leggen dat ik moeilijk iets met een vrouw kan beginnen, zelfs al zou de gelegenheid zich voordoen, zoals de enige keer dat ik verliefd was op een vrouw.
    We kenden elkaar van school, maar zijn allebei na een paar maanden weer weg gegaan daar. Niet dat ik haar vaak had gesproken, vraag me nog steeds af of ze hetzelfde voelde als ik..
    Ik heb gemerkt dat iemand niet meer zien of minder vaak, de enige manier is om echt minder last van je verliefdheid te krijgen, maar als jullie samenwerken lijkt me dat lastig om opeens te veranderen.. Sterkte

  8. Anoniemsorry schreef:

    Ik vind het vreselijk wat me is overkomen in onze kerk is dit gewoon verboden en in mijn familie kan dat ook niet 🙁 ik ben zomaar ineenkeer verliefd geworden op een vrouw ze is 1 jaar jonger dan ik ben. Ik heb een kind en een relatie en heb mijn vriend al 3 maanden niet gezien hij werkt in het buitenland nu. Ik hoop dat dit iets tijdelijks is ik ga hier kapot aan echt waar ik hou enorm veel van mijn vriend ik raak alles kwijt als ik hieraan toegeef en ik heb problemen zodra mijn familie en de kerk dit zal weten. Wat kan dit zijn deze gevoelens is dat omdat mijn vriend weg is en ik zoek ergens liefde omdat ik dat mis of ben ik zomaar lesbisch geworden dat kan toch niet? HELP ME echt waar ik zit helemaal in tranen

  9. Asian schreef:

    Heel herkenbaar, al 18 jaar samen met man. Toch kan ik uren over vrouwen praten en dromen. Ik word ook niet verliefd op een man want ik heb er een. Maar een vrouw bezorgd me soms slapeloze nachten

  10. jootje schreef:

    heel herkenbaar….. Ik heb al sinds 2014 gevoelens voor een vrouw. Althans ik denk dat ik verliefd ben.

    Ik werkte toen bij haar in het zelfde bedrijf. Ik werkte in een andere team. Maar heb 3 mnd in haar team gewerkt , waar zij lijnchef van was. Ik was altijd iemand die een ander uitnodigde op Facebook om vrienden te worden om op die manier in contact te komen. Mits ik er een goed gevoel bij heb. Bij sommige mensen voel ik gelijk aan die moet ik op afstand houden. Maar bij haar totaal niet. Zo ben ik op een vrijdagavond. Door eerst openbaar met andere collega’s beetje te dollen op Facebook. Op een gegeven moment kwamen we via de privechat met elkaar ingesprek..Ik kende haar eigenlijk nog niet goed, maar het voelde vertrouwd aan. We hebben echt een goed gesprek gehad om elkaar beter te leren kennen buiten werk om. (ander gesprekstof) .
    Ik zei tegen haar dat ik paar date afspraakjes heb gehad met mannen via internet dating. Dat vond ze knap dat ik dat durfde. Ook zij vertelde persoonlijke dingen over haar….onderandere miskraam. Ja ze is getrouwd ongeveer 23 jaar. Ze is overigens 47 jaar en ik word deze week 44 jaar. Maar ook heb ik haar verteld over dat ik gevoelens heb gehad voor een vrouw. Maar dat is allang weer over. Geeft toch niet zei ze , ik ga je er echt niet anders door zien. We moesten het gesprek toch maar beeindigen want het was al in de nacht inmiddels.
    Er gingen paar weken voorbij….en op het werk we hadden pauze. het was op een vijdagmiddag ergens in september , was mooi weer. We besloten naar buiten te gaan , met een paar collega’s . Ook ZIJ namen nu pauze (normaal andere tijd) . Ze ging schuin tegen over mij zitten . En keek niemand aan speelde op een bepaald manier met haar haar , wat normaal een vrouw doet die aan het flirten is, maar dan bewust iemand aankijkend. Maar dat deed ze niet. Zo gingen er weer een paar weken voor bij en ik werkte als uitzendkracht daar. En mijn 1,5 jaar zat er bijna op , dat was op 24 0ktober 12014 . Maar ik had al een band met haar opgebouwd… en wist dat haar vader erg ziek was… en ik heb wat met boedha’s . En heb deze 2 weken voor dat ik mijn laatste dag zou hebben voor haar die gekocht. Maar een week voor dat de 24e op donderdag , dacht ik laat ik hem morgen maar meenemen , dus nog snel een kort briefje gemaakt.. En volgende dag sóchtends toen er vrijwel nog niemand was aan haar gegeven. ze heeft hem gelijk uitgepakt en ze vond het heel mooi. ik zei briefje lees maar als je thuis bent. Maar die dag verliep verder gewoon totdat we s’middags weer pauze hadden. En zij samen met mijn lijnchef stond te praten vlak bij mijn collega en ik . Pauze was voorbij en mijn collega liep voorop. en we moesten achter hun langs lopen. Totdat ik achter haar liep leunde ze naar achteren en deed weer met dat haar en keek me nu bewust aan. Ik wist niet goed hoe ik moest reageren. Ik vernam dat ik bloosde. Buiten werk om wandel ik veel en aangezien zij en ik in zelfde dorp wonen .Ik altijd al en zij toen nog maar ruim een jaar. En zo gebeurdt het regelmatig dat ik haar tegenkom , Ik wandelend en zij in de auto. Maar mijn gedachten waren steeds vaker bij haar. Ik vond en nu nog haar heel erg leuk. Ze is mooi en lief. Ik was inmiddels niet meer werkzaam daar , en besefte me dat haar miste. Ik had wel contact met haar via Facebook prive, omdat we geen face to face contact meer hadden mist ik haar. Het werd steeds erger. Op een gegeven moment wist ik het niet meer en heb iemand anders in vertrouwen genomen , terwijl zij mijn vertrouwens persoon was. Ik had haar al via Facebook doormiddel van plaatjes en korte tekstjes laten weten dat ik haar leuk vond, meer dan leuk. En achteraf gezien was het volgende actie van mij een domme zet. Ik heb haar een bos rozen laten bezorgen. Die dag was ik erg nerveus , met hoe en of ze zou reageren. Nou dat deed ze . Vond ze absoluut niet nodig , vond ze een beetje teveel van het goede.. Toen heb ik haar opgebiecht dat ik gevoelens voor haar heb. Die vermoeden had ze al , was haar reactie.
    Ze zei je hoeft je er helemaal niet voor te schamen , er worden zoveel verliefd op een ander. Tot op de dag vandaag vond ik dat een rare reactie , want er was voor mij geen ander , ik was/ben single.
    We kwamen elkaar ook regelmatig in zelfde supermarkt tegen , en had het gevoel dat er bepaalde spanning hing tussen ons. Ik merkte dat zij niet op haar haar gemak voelde. Er vielen veel ups en downs tussen ons. Ik zei tegen haar dat het misschien beter was dat we geen contact meer met elkaar zouden hebben. Daar was ze wel mee eens. Maar al wat gebeurde het contact herstelde weer. En zo ging het paar keer op en neer , wel en geen contact. Het was april 2015 , half jaar was voorbij , ik mocht weer bij dat bedrijf werken. Joepie ik had weer werk. Ik moest even die dag naar het bedrijf om spullen te halen inklokpasje e.d . Maar ik kwam daar en zag dat alles was veranderd . gelijk bij de ingang , wie zit daar , ZIJ . Ik zei vriendelijk goede dag , was immers blij dat ik weer werk had. Ze keek vluchtig omhoog van haar pc naar mij. Niet op een manier wat ik gewend was van haar.
    Sávonds heb ik haar een berichtje gestuurd met de vraag of ze er moeite mee had dat ik er weer kwam werken. Vond ik een logische vraag a alles wat er is gebeurd. Nou toen was het hek van de dam…..kreeg een woorden reeks over me heen..ik spoorde niet , ik was ziek, en als ze er moeite mee had , had ze dat wel aangegeven bij de leiding , dan werd ik niet eens opgeroepen. Ik schrok hierzo van…..Maar de volgende dag moest ik wel beginnen met werken. Ik besloot haar te ontwijken. Maar dat viel niet mee , direct de eerste dag al, er stond een collega van haar team even bij mij te kletsen. En zag in mijn ooghoeken dat zij op ons af kwam lopen, en tuurlijk moest zij toevallig net even opdat moment wat tegen haar zeggen. Ik heb me omgedraaid en ben weer aan het werk gegaan. Zo heeft het een week geduurd. Ik kon er niet tegen , tegen die spanning. En heb de stoute schoenen aangetrokken en haar gezegd dat ik dit kinderachtig gedrag vind en dat ik hekel aan ruzie heb, en wij als volwassenen met elkaar om moeten gaan. Daar was ze weer mee eens ze hield ook niet van ruzie. En zo groeide het contact weer. Ik heb haar heel vaak gezegd wat ze voor me betekent en ik kan haar alles vertellen, ik kan haar 100% vertrouwen . Ik heb haar ook vaak gevraagd wat ik voor haar beteken. maar die vraag ontwijkt ze telkens. Mijn gevoel zegt telkens weer dat ze wel gevoelens heeft , maar er niks mee wil of kan. Zij heeft een gezin met 2 kinderen. 16 en 19 jaar. 2 weken terug heb ik haar na 2 maanden weer gezien 31-december was laatste keer. en nu 2 weken terug dan. Ik wilde alleen maar groeten ver niet in eerst instantie deed ik dat ook, en liep verder. Maar draaide me om en vroeg haar toch wat en zo hebben we dik half uur gekletst weer. En normaal ontweek ze mijn blik als ik haar aankeek, maar nu keek ze me recht in de ogen en had een lag op haar gezicht. Als of ze blij was om me te zien en te spreken. Ik weet het niet meer. Zij heeft toen tegen me gezegd ze is hetero, en zal nooit op een vrouw vallen. Toen bedacht ik me nog , dat is gevaarlijk wat je zegt, gevoel heb je niet in de hand , het overkomt je. Ik moet haar loslaten, maar stel dat als ze zelf wat in rustiger vaarwater komt. Want ze heeft met werk en kinderen mega druk. Ze loopt haar zelf bijna voorbij.

Laat een antwoord achter aan Veritas1 Reactie annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *